নাটক - শোণিত কুঁৱৰী (১১)

নাটক - শোণিত কুঁৱৰী

[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা]

তৃতীয় অঙ্ক

সপ্তম দৰ্শন

            [উষাৰ নগৰ নগৰ ৷জোনাক নিশা ৷ এটা মুকলি কোঠাত উষাই আকাশৰ ফালে চাই পালঙ্কত বহি আছিল ৷জোনৰ পোহৰ আহি গোটেই ঠাইডোখৰ পোহৰাই থৈছিল ৷উষাৰ সখীয়েকহঁতে বহি উষাৰ মন ভাল লগাবলৈ নাম গাই আছিল ৷উষা আনমনেৰে আকাশৰ ফালে উদাস হৈ চাই আছিল ৷চুলিবোৰ কেঁকোৰা হৈ দুই এডাল উষাৰ গালত পৰি আছিল ৷ ]

সখীবোৰ গায় :-

            অ’ সখি আহিব পিয়া

ৰূপহী জোনৰে

কিৰণ জকেমকাই

বিৰিখৰ পাততে      আহিব পিয়া

সখীৰে চকুৰে

নিয়ৰ জকেমকাই

লাৱনী গালতে                  আহিব পিয়া

আমাৰে সখীয়ে

ইনাই বিনাই

বিৰহ-বেদনাতে

মিলন বাসনাতে       আহিব পিয়া

[লাহে লাহে চিত্ৰ হাঁহি সোমাই আহে ৷]

চিত্ৰ :- ৰূপহ ! ৰূপহ !

            [সকলো ৰয় ৷ উষাই চিত্ৰক দেখি লৰ মাৰি আহি চিত্ৰক সাৱট মাৰি ধৰি চুমা খায় ৷ চিত্ৰয়ো গবা মাৰি ধৰে ৷ ]

উষা :- আহিলা সখী ?

চিত্ৰ :- অ’ আহিলোঁ সখী ৷ পিছে তোমাৰ ভালনে ?

উষা :- মোক আকৌ সুধিছাহে ? মোৰ ভাল বেয়া দেখোন তোমাৰ হাততেই ৷

            [চিত্ৰৰ মুখলৈ চাই থাকে ৷]

চিত্ৰ :- [হাঁহি] নাই, সখী মিছা হল ৷

উশা :- [কিছুপৰ থৰ লাগি ৰয়] সখী ! [চকু মোহাৰে ]

চিত্ৰ :- ইহ্‌ , বৰ কান্দি দেখূৱাইছে ! বেজাৰ নো থয় ক’ত ! সজে সজে চকুৰ পৰা হাত গুচুৱা, তেহে....

উষা :- [চকুৰ পৰা হাত গুচাই] সঁচা নেকি, সখী আহিছে নেকি ?

চিত্ৰ :- নাইহে , নোৱাৰিলোঁ আৰু সেইবোৰ এৰি দিয়া ৷

উষা :- [পালেঙত বহি কাপোৰৰে মুখ ঢাকি কান্দে ৷ তাৰ পাছত চিত্ৰই লুকুৱাই থোৱা ঠাইৰ পৰা অনিৰুদ্ধক লৈ আহে ৷ সখীবোৰ বৰ ব্যগ্ৰ হৈ অনিৰুদ্ধলৈ চাবলৈ ধৰে ৷]

চিত্ৰ :- উষা....

            [‌উষাই চকুৰ কাপোৰ গুচাই অনিৰুদ্ধক দেখি থৰ লাগি চায়, অনিৰুদ্ধো থৰ লাগে ৷চিত্ৰৰ ইঙ্গিতত আটাইবোৰ সখী তাৰপৰা গুদি যায়, চিত্ৰও গুচি যায় ৷ উষাই তলমূৰ কৰে ৷অনিৰুদ্ধ যাওঁ নেযাওঁকৈ উষাৰ ওচৰলৈ যায় ৷উষাই অনিৰুদ্ধৰ ভৰিত পৰি সেৱা কৰে ৷অনিৰুদ্ধই দুই বাহুত ধৰি তোলে ৷ এনেতে চিত্ৰ, পত্ৰ, আৰু সখিবোৰ সোমাই আহে ৷ চিত্ৰৰ হাতত দুধাৰ মালা ৷]

চিত্ৰ :- দেখিছা বাৰু ৷

            [দুয়ো আঁতৰ হয় ৷]

            বাৰু, এতিয়া এইওৰ কৰি থাকিলে নহয় ৷ এতিয়া তোমালোক দুয়োকে গন্ধৰ্ব্ব প্ৰথামতে তেনেই ওচৰ চপাই দিওঁ দেই ৷

            [উষাৰ হাতত এধাৰ মালা দি ]

            হোৱাঁ, এই ধাৰ লোৱাঁ ৷

            [অনিৰুদ্ধৰ হাতত এধাৰ দি ]

            হোৱাঁ এই ধাৰ ৷ উষা, এতিয়া তোমালোকৰ পুৰোহিত ময়েই দেই ৷ বাৰু এতিয়া উষা, তুমি কুমাৰৰ ডিঙিত মালাধাৰ দি সেৱা কৰা ৷

            [উষাই তেনে কৰে ৷]

            কুমাৰ তুমি মালা দিয়া ৷ সখীবোৰে উৰুলি দিয়া ৷

            [অনিৰুদ্ধই মালা দিয়ে, সখীবোৰে উৰুলি দিয়ে ৷]

            কুমাৰ, এতিয়া উষাৰ উষাৰ দুগালে দুটি চুমা খোৱা ৷

            [অনিৰুদ্ধই নাখাই ৰয়, চিত্ৰই দুনাই কোৱাত অলপ সঙ্চোচকৈ খায় আৰু উষা লাজত আঁতৰি গৈ পলেঙত কুচিমুচি বহি মুখ ঢাকে ৷]

            [চিত্ৰলেখাই হাঁহি চাপৰি মাৰি নাম লগাই দিয়ে, সখীবোৰে নাচি নাচি গায় ৷ পাছত অনিৰুদ্ধক উষাৰ ওচৰত চিত্ৰই বহুৱাই দিয়েগৈ ৷]

নাম :-

ৰূপহ কোঁৱৰৰ চুমা-পৰশতে

          লাজুকী কুঁৱৰী মৰহি যায় ৷

সোণতে সুৱগা আহি সানি দিলে

          গোলাপী গালতে ৰঙে চৰাই ৷

সপোনৰে সখা আহি দিলে দেখা

          দিয়ে সখী দিয়া হিয়া বিলাই ৷

←আঁৰ কাপোৰ→

                                                        (সিপিঠিত)

[ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ : দিগন্ত শইকীয়া]