এতোৱাৰ দেওবাৰ জিৰণিৰ বাৰ (এতোৱাৰী)

এতোৱাৰ

দেওবাৰ... জিৰণিৰ বাৰ   ৷

সেই দিনা পুৱতিৰ হাঁহি

তাইৰ ঘৰৰ সুৰুঙাই সোমাই আহি

তাইক পৃথিৱীৰ-মন্ত্ৰ দিবলৈ

                   ৰৈ আছিল,

          সেই ক্ষণতে তাই উপজিছিল ;

জব্বলপুৰৰ এখন গাঁৱত

আজিয়েই তাই চকু মেলি দেখিলে পোহৰ,

জন্মৰ মূহুৰ্ত্ততে তাইৰ

          অন্তৰ আত্মাই পোহৰেৰে সখী পতালে ;

পিছ মূহুৰ্ত্তেই কান্দি উঠিলে

                   তেতিয়া

ঘৰ-ঘৰোৱাহে গম পালে

আজি কোনোবা আহিলে ৷

জিৰণিৰ দিনা...

হাঁহি-মাতি জিৰণি লৈ গঞাই

খেল-ধেমালি কৰা দিনা,

এতোৱাৰ...দেওবাৰ...দিনটো বৰ মনোৰম,

          কিন্তু বিধাতাই তাইৰ কপালত

          আকৌ লিখি থৈ গ’ল “কঠোৰ পৰিশ্ৰম” ৷

এবছৰ ....

          তাই মাকৰ কোলাত পিয়াহ খালে

                             কল্‌কলালে,

          মাকৰ চুমাৰ তাই মৰমৰ সৰগত থাকিলে

জীৱনত তাইৰ যোগ অঙ্কই কাম কৰিবলৈ ধৰিলে ৷

১+১+১+১+১=৫ অত তাই লৰি ফুৰিলে

                   হাঁহিলে কান্দিলে,

                   সেউজীয়া ঘাঁহনিত বাগৰিলে,

                   বোকাৰে পুতলা খেলিলে

                   ধূলিৰে ধেমালি কৰিলে ৷

৫+১+১+১+১+১=১০ অত তাই দেখিলে

                   পৃথিৱীখন ধুনীয়া ই সুখৰ ঠাই,

                   সেউজীয়া পথাৰৰ ধাননিয়ে ধাননিয়ে

                   নিজৰা জুৰিৰ পাৰে পাৰে

                   তাই লৰি-ঢাপৰি

                             ভাগৰি-জুগৰি ফুলিলে ৷

১০+১+১+১+১+১=১৫ ত তাই

দেখোন মাজে মাজে উদাস হৈ যায় ৷

                   দূৰণিৰ হাবি আৰু দূৰণিৰ পৰ্ব্বত

                   তাতোকৈ কোনোবা দূৰণিৰ আকাশখন

                             তাইৰ ভালো লাগে...

                   কিন্তু তথাপিও কিবা এটা তাইৰ

ভাল নালাগে ৷

জিৎৰায় ল’ৰাটোক তাই

          সদায়ে দেখি আছিল,

দেখিছিলে দেখিছিলে...

                   পিছে ...

সেই দিনা আন্ধাৰে-পোহৰে কিবা

                   ধেমালি পাতোঁতে

সি দূৰৰ পথাৰৰ টিলা এটাত

                   বহি পেঁপা বজাইছিল ;

সেই দিনা তাই বেলিটোৱে

                   পৰ্ব্বতৰ আঁৰত শুবলৈ যোৱাৰ

                   আলেখ্‌লেখ চাই আছিল ৷

সপোনত কিবা অমাতৰ মাতৰ

                   চৰায়ে মতা দি

                             মাতিলে সেই দিনা,

                   জিৎৰায়ৰ পেঁপাটোৱে

                   তাইৰ বুকুখনত যেন তাৰ

                             কন্দাসুৰীয়া সুৰটো

                   আজি কিবা বেজী সোমোৱাদি

                                      সোমাই গ’ল ৷

সুৰটো শুনি তাইৰ কন্দা কন্দা লাগিল,

সেই দিনাৰ পৰা জিৎৰায়ক

                   দেখিলে কিয় তাইৰ

                   ভাল লাগে

                             তাই ক’ব নোৱাৰে ৷

জিৎৰায়ক তাইৰ ভাল লাগোঁতে লাগোঁতে

                   বৰ ভাল লগা হ’ল,

এদিনা তাই তাক দেখি

কথা নাই, বতৰা নাই, থমক্‌ খাই ৰ’ল ৷

তেনেকৈ ৰোৱা দেখি

          চোৱা দেখি

                   জিৎৰায় তাইলৈ চাই আছিল,

          তাইৰ গাটো সিৰ্‌সিৰাই গ’ল...

          তাইৰ তাক ছুবৰ মন গ’ল ৷

                   তেতিয়া আহিন মাহ সোমাইছিল ৷

[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা কবিতা ]

[ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:  দিগন্ত শইকীয়া]