কেতেকীৰ পাহি যেন নিমজ

কেতেকীৰ পাহি যেন নিমজ

                   শৰীৰ

          সানি তাতে গোলাপ-নিৰ্য্যাস

বাসনাৰ ৰাঙলী জেতুকাৰে

          ৰঞ্জি দুখনি গাল

          পিন্ধি আহে কিনো নীলাবাস ৷

অঙ্গ ভঙ্গতে যাৰ

          ছন্দৰ সৃষ্টি

কটাক্ষত কামনাৰ বৃষ্টি

হাঁহিৰ বাটত ৰূপ লৈ

মাতে মোক নিবলৈ

খন্তেকতে প্ৰিয় বুলি....

মায়াপী ৰূপৰ ইটো সোণৰ হৰিণা

          পিছ লবলৈ মোক কৰা কিয় মানা ?

যদি চিৰসুন্দৰে

          তাৰে থানিকা পাতি

                   তুলি দিলে ৰূপৰ লহৰ

মই কিয় নাচাপিম চুমাৰ ওচৰ

          নিপিম ৰূপৰ মৌ

          সেই দুই সুন্দৰ ওঁঠৰ ?

[জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা গীত-কৱিতা]

[ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:  দিগন্ত শইকীয়া]