ফেচুৱে কৰিলে ছিঁউ, মোৰ দেউতা
ফেচুৱে কৰিলে ছিঁউ ।
আকাশে উৰি গ'ল জীউ ।।
মণিৰামক মাৰিলে আঁৰ কাপোৰ তৰিলে
ওপৰে বগালে চিলা ।
মণিৰামৰ কামে কাজ কৰিব লাগিলে
আজি হাতে হাতে মিলা ।।
এ চান্দও লৰিছে, সূৰযও লৰিছে
লৰিল বসুমতী আই ।
মণিৰামৰ কিনো বিলাই ?
আজি কি বাৰে গুৰু বৃহস্পতি
কলি কি বাৰে শুকুৰ ।
মণিৰাম দেৱানৰ অমঙ্গল মিলিল ঐ
চালতে বগালে কুকুৰ ।।
হে ৰৈনো ৰৈ কান্দিলে বৃন্দাবনী গাভৰু
তামৰ ঘৰৰ মুধলৈ চায় ।
তামৰ ঘৰত আছে দেও স্বামী নাইকিয়া
কোনে নিলে মণিৰামৰ পায় ?
এ চম্পাৱতী আইদেউৰ সেন্দুৰ মচে খালে
ঘনে সোঁহাত লৰে ।
কাউৰীয়ে ৰমলীয়াই ফেঁচাই কুৰুলিয়াই
সপোনত আগ দাঁত লৰে ।।
(ৰচনা কাল- ১৯৬৩ চন; কথাছবি- মণিৰাম দেৱান)
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ → খনিন্দ্র মাধৱ শইকীয়া )
No comments:
Post a Comment