কঁহুৱা বন মোৰ অশান্ত মন
আলফুল হাতেৰে লোৱা সাৱতি
এটি এটি ক্ষণ যেন মুকুতাৰে ধন
এনেই হেৰুৱালে নাহে উভতি
নীলা আকাশৰ একোটি তৰা
হঠাতে খহি সাৱতে ধৰা
ঘিটমিট এন্ধাৰৰ নিমাত ৰাতি
এটি এটি ক্ষণ যেন এটি এটি পণ
এনেই হেৰুৱালে নাহে উভতি
পুৱতি নিশাৰ সপোন দেখি
দেখিও নেদেখিলোঁ সেই ক্ষণটি
অনন্ত সময়ৰ সাগৰখনিত
চঞ্চল কোলাহ’লে ভাঙে ঘুমতি
বলিয়া মন কিয় উচাতন
কালিৰ সুৰুযে আনি দিব পুৱাটি
(ইউনিক’ডীয় ৰূপান্তৰ-মিতালী বৰ্মন)
No comments:
Post a Comment