কি বিচাৰি ওৰে জীৱন কেনি আগুৱালোঁ
বহু সুদৰ মোহত পৰি মূলও হেৰুৱালোঁ
যাবৰ পৰত হাঁহি হাঁহি এন্ধাৰলৈ গ’লো
অতি লোভত পৰি আজি পাপত বন্দী হ’লো
মানুহকে মানুহ বেচি বেহা পাতিছিলোঁ
আনৰ সুখক কাঢ়ি আনি ৰং চাইছিলোঁ
যি বোকাৰে পদুমতে কলঙ্ক সানিলোঁ
ধুই পখালি সাৱটিবি তোকেই সঁপি দিলোঁ
আনে সঁপি দিয়াজন যেন পদুমৰে কলি
কলঙ্কিতা নাৰী হ’লেও ললোঁ ভনী বুলি
বোকাৰ পৰা পদুমকে মূৰত ললোঁ তুলি
পণ কৰিলোঁ ওৰে জীৱন ৰক্ষা কৰিম বুলি
ভোগৰ সমল নহৱ তই কামুক সৱৰ বলি
নিৰ্ভয়ে মই আগচিম জীৱন গ’লেও জ্বলি
(ইউনিক’ডীয় ৰূপান্তৰ-মালিনী গোস্বামী)
No comments:
Post a Comment