ঝক্ ঝক্ ৰেল চলে

ঝক্ ঝক্ ৰেল চলে মোৰ

ৰেল চলে মোৰ ৰেল চলে

সাম্য ৰিঙিয়াই,

শান্তি উকিয়াই ৰেল চলে ৷



ফায়াৰ মেন্ মই

দপ দপ অগনিৰ

তেজ ৰঙা বৰণৰ

কয়লাৰ পাত্র

হাতেৰে খামুচি ধৰি

বয়লাৰ দুগুণে জ্বলাওঁ

দেহা মোৰ জ্বলে জ্বলে ৷



চিগনেল মেন মই

ক’লা ক’লা কয়লাৰ ধূলি লাগি ক’লা পৰা

বাহুৰ শকতিৰে শোষণৰ কণা বাট

হোঁহকাই থৈ মই সময়ৰ আলিটিৰ

নিচান উৰাওঁ

শোষন দূষিত বায়ু ফালে ফালে ৷



ড্রাইভাৰ লাইনচ্ মেন

বনুৱা কেৰাণী মই

ৰাতি নাই, দিন নাই , চকুত টোপনি নাই

হায়, হায়, হায়

খং উঠি ৰঙা পৰা চকুত কয়লা পৰি

দৃষ্টিক দুগুণে জ্বলাওঁ

কাম কৰি মই ভাগৰি পৰিলোঁ

পেট মোৰ জ্বলে , জ্বলে ৷



যন্ত্র যুগৰ সুমহান কৃষ্টিৰে

মানুহৰ মুক্তিৰ গঢ়িম সোপান

নতুনৰ গতি খেদি বাহুৱে বাহুৱে বন্ধা,

আকাশ পৰশি যোৱা

একতাৰ বান্ধোনক

ৰুধিব কোনে ?

সাম্যৰ ধুমুহাই ঠেলে ঠেলে ৷৷




( ১৯৪৯ চনত চিকাগোৰ ৰেল ষ্টেচনত ৰচা ৷১৯৫৩ চনত ভাৰতৰ পৰা চীনলৈ যোৱা সংস্কৃতিক দলৰ সদস্য  দিলিপ শৰ্মাক গাবলৈ সুৰ দিয়া হয় ৷)
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শ‍ইকীয়া)