কি মায়া জৰীৰে বান্ধিলা গোসাঁই ঐ

কি মায়া জৰীৰে বান্ধিলা গোঁসাই ঐ,

হেৰালে চেতনা গাৰ;

মৰিচীকা খেদি ভাগৰি পৰিছোঁ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ |



কি মায়া জৰীৰে বান্ধিলা গোঁসাই অ’,

হেৰালে চেতনা গাৰ;

মৰিচীকা খেদি ভাগৰি পৰিছোঁ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ |...( ২ বাৰ )



সমাজখন ভুৱাৰে ভৰি গ’ল,

মানুহে মানুহক নিচিনা হ’ল |



সমাজখন ভুৱাৰে ভৰি গ’ল,

মানুহে মানুহক নিচিনা হ’ল |



বৰঘৰ মজীয়াত ফেঁটি-গোম সোমালে,

সছাঁ মানৱতা কেনিবা লুকালে,

মৰমেও ল’লে আঁৰ,

মৰমেও ল’লে আঁৰ |



কি মায়া জৰীৰে বান্ধিলা গোঁসাই ঐ,

হেৰালে চেতনা গাৰ;

মৰিচীকা খেদি ভাগৰি পৰিছোঁ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ |



সুনীতিৰ আসনত অনীতি বহিছে,

ধৰমৰ খুটিও সঘনে লৰিছে,

সুনীতিৰ আসনত অনীতি বহিছে,

ধৰমৰ খুটিও সঘনে লৰিছে |



চিনাকি আলহীয়ে গিৰিহঁত সাজিছে,

ঘৰৰে ধন-বিত হেলাৰঙে লুটিছে;

কোনেও পোৱা নাই সাৰ,

কোনেও পোৱা নাই সাৰ |



কি মায়া জৰীৰে বান্ধিলা গোঁসাই ঐ,

হেৰালে চেতনা গাৰ;

মৰিচীকা খেদি ভাগৰি পৰিছোঁ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ |

কি মায়া জৰীৰে বান্ধিলা গোঁসাই ঐ,

হেৰালে চেতনা গাৰ;

মৰিচীকা খেদি ভাগৰি পৰিছোঁ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ,

একোৰে পোৱা নাই পাৰ ||...( ২ বাৰ )




(ইউনিক’ডীয় ৰূপান্তৰ-প্ৰাঞ্জল বড়া)