দোলা দোলা দোলা দোলা
একা বেকা বাটেৰে কঢ়িয়াওঁ কঢ়িয়াওঁ
বৰ বৰ মানুহৰ দোলা
আপোন কৰিলো বনুৱাৰ জীৱনক
দেহা ভাগৰাই তোলা হে দোলা
দোলাৰ ভিতৰত তিৰবিৰ কৰিছে
চহকী পাটৰে পাগ
ঘনে ঘনে দেখিছো লৰচৰ কৰিছে
শুকুলা চোঁৱৰৰ আগ
মোৰহে লৰাটিক এইবাৰ বিহুতে
নিদিলো সুতাৰে চোলা
চকুলো ওলালেও মনটি নাভাঙো
কঢ়িয়াই লৈ যাওঁ দোলা হে দোলা
যুগে যুগে জাপি দিয়ে মেটমৰা বোজাটি
কান্ধ ভাঙো ভাঙো কৰে
বৰ বৰ মানুহে দোলাত টোপনি যায়
আমাৰহে ঘামবোৰ সৰে
ওখকৈ পাহাৰৰ টিঙটি উঠিছো
ভালকৈ খোজটি মিলা
আমাৰ কান্ধৰ পৰা পিচলিব লাগিলে
বাগৰি পৰিব দোলা
ৰজা মহাৰজাৰ দোলা
বৰ বৰ মানুহৰ দোলা
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ → মৌচুমী ভূঞা চৌধুৰী)
No comments:
Post a Comment