মৃত্যু সাবটি সমাধিতলিত
অকলে আছোঁহি শুই
এতিয়া পুনৰ আহিছা কিয়
জ্বলাব কলিজাৰ জুই
মৰণপৰতো আছিলো দেখোন
তোমাৰ বাটকে চাই
তেতিয়া তুমি সময় নাপালা
তোমাৰ আহৰি নাই
মোৰ মৃতদেহ বগা কাপোৰেৰে
কোনোবাই ঢাকি দিলে
আনকোনোবাই গঙ্গাজলেৰে
নিশ্চয় তুমি তেতিয়া আছিলা
মই আছিলো ক্ষণ গণি গণি
আশাৰ বৃক্ষ ৰুই
চিৰশান্তিৰ কোলাত আজি
কিয় তুমি বাৰু এতিয়াও মোক
জোকাবলে’ এৰা নাই
জীবন পাৰৰ কাহিনী সামৰি
তুমি যোৱা কিয় নাই ?
মৰণ প্ৰেয়সীক পাই
নোজোকাবা মোক মিছা হাঁহি মাৰি
ভাল পাও বুলি কৈ
অসীম মৰণ নৈ
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ → দীপা ডেকা)
No comments:
Post a Comment