অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি
ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী
বৈয়ে যায় বৈ যায় বৈ যায়
কোন সুন্দৰৰে শিল্পীয়ে
পদুম ফুলৰ নাৱেৰে
ময়ুৰপংখী ৰহণবোৰ দিয়ে ছতিয়াই
দুয়োপাৰে কত মানুহ
কত যে ইতিহাস
কত যুগৰ শত আশা
নিৰাশাৰে নিশ্বাস
লক্ষ্য যদি দিগন্ত শিল্পী হে তোমাৰ
পদুমৰে পানচৈ চপোৱা এবাৰ
দেখিবা জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ
বেলি যে যায় বেলি যে যায় বেলি যে যায়
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ- মিতালী বৰ্মন)
No comments:
Post a Comment