বগী ছোৱালী তই গাঁৱৰ শেৱালি

বগী ছোৱালী

তই গাঁৱৰ শেৱালি 

ৰূপহী তই ফুলৰ চুপহি

ফটা ৰিহা মেখেলাই

          তোক নুশুভাই

গালৰ মুখৰ হাড় ওলোৱা

কেবাদিনো জানো তই ভাত খোৱা নাই ?

ঘৰত গৰু নাই

          নীলাম কৰা তোৰ পথাৰত

                   লোকে হাল বায় ৷

কণ্ঠত তোৰ গান থাকোতেও

                    শিকাব যে তোৰ সুবিধাকেই নাই ৷

পঢ়িবলৈ মন থাকোতেও

                    পঢ়াওঁতা নাই

          দেশজিলিকা গুণ থাকোতেও

                   ফুল বাছি তই তাঁত ব’বলৈ

                             সূতা-গুণা নাই ৷

সেই কাৰণেই দাঁত কামুৰি

                   আকাশলৈ চাৱ

          নেদেখা সেই গোসাঁইজনক

                             কণা বুলি কৱ ৷

আছে যদিও গোসাঁইজনা.... নাই

‌          থকা হ’লে তোৰনো কিয় এনুৱা বিলাই !

          দেশ চলোৱা, সমাজ পতাত

                   আছে কিবা ভুল

          সেইহে তই বজাই যাৱ

                   বিদ্ৰোহী বিকুল ৷৷

(জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা গীত; তামোলবাৰী, ২৮/০৮/১৯৪৯)

(ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:  দিগন্ত শইকীয়া)