হে জনতা
তই
প্ৰথমৰ
তই
দ্বিতীয়ৰ
তইয়েই
শেষৰ
শিল্পী
বুলি জানো
সেইহে মোৰ গানৰ ছবি
তোৰ ঘৰলৈ আনো ৷
মোৰ গান শুনি তই নতুন প্ৰাণ
পাৱ
মোৰ সুৰৰে তোৰ বেদনাৰ গানটো
উচুপি গাৱ
ছন্দত মোৰ জাগে সংঘাত
তাৰেই তই হানি আঘাত
তোক দলি পিহি থোৱা
ভ্ৰান্তিৰে ধূলিসাৎ
ভৱিস্যলৈ উল্কাবেগে যাৱ
অনাগত মহাজীৱনৰ
প্ৰথম প্ৰকাশ পাৱ ৷
তই শিল্পী দেখিহে
গান বুজি মোৰ
শিল্পি সতে যাৱ নতুনলৈ
তই কবি দেখিহে
গান বুজি মোৰ
সুৰ বুজি মোৰ
সপোন খদি আগবাঢ়িছ
নতুন দিঠকলৈ ৷
তোৰ মাজতেই মোৰেই হওক জয়
মোৰ মাজতে তয়েই জ্বলিছ
জনতা জ্যোতিময়
সুন্দৰ হওক এই পৃথিৱী
মহান হওক এই পৃথিৱী
পৰমানন্দময় ৷৷
(জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা গীত; তামোলবাৰী,
০৭/১০/১৯৪৮)
(ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:
দিগন্ত শইকীয়া)
No comments:
Post a Comment