আজি গানৰ শৰাই পাতিলোঁ

আজি, গানৰ শৰাই পাতিলোঁ, প্ৰাণৰ শৰাই

                                      পাতিলোঁ ৷

বিশ্বথাপনাত

মোৰ পূজালৈ মাতিলোঁ, মোৰ পূজালৈ মাতিলোঁ,

                                      বিশ্বজনতা ৷

থাপনাত মই থাপিলোঁ

          শুদ্ধ সুন্দৰতাক ৷

আজি সোণৰ শৰাই পাতিলোঁ

          ৰূপৰ শৰাই পাতিলোঁ

          দুখৰ শৰাই

                   চকুপানীৰ মুকুতাৰেই ভৰাই

                             পাতিলোঁ অ’ পাতিলোঁ ৷

                   তোকো মাতিলোঁ

                   তোকো মাতিলোঁ

                             জনতাকো মোৰ পূজালৈ,

                                      মাতিলোঁ মাতিলোঁ ৷

                   আজি গানৰ শৰাই পাতিলোঁ  ৷

মোৰ বেদনাত

          হীৰা মাণিক যদি কিবা ফুলে

মোৰ সাধনাত নৱালোকৰ ৰামধেনুখন

                                      যদিহে জ্বলে

সংস্কৃতি মোৰ জাতিকাৰ

                             যদিহে ফুলে ফলে

অৰ্ঘা-কোষা পূৰ্ণ কৰি বিশ্বতীৰ্থজলে

          মাতিলোঁ মই মাতিলোঁ

                   নিমন্ত্ৰণৰ আমন্ত্ৰণৰ

                             মন্ত্ৰ বোধনৰ

                             উদ্ধোধনৰ

                             চিৰ সুন্দৰৰ

জনতাকো মোৰ পূজালৈ মাতিলোঁ,

                    মাতিলোঁ আজি

গানৰ শৰাই পাতিলোঁ ৷

(জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা গীত; তামোলবাৰী, ভাদ, ২৭/০৯/১৯৪৮)

(ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:  দিগন্ত শইকীয়া)