জনতা তোৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণত

জনতা তোৰ প্ৰাণৰো প্ৰাণত

            মনৰো মনত,

            শিল্পী যে মই

            লুকাই লুকাই আছোঁ;

তোৰ সপোনৰ কত ছবিত

            কত যে ফুল বাছোঁ,

            লুকাই লুকাই আছোঁ,

তই নাজন,

মই জানো        তোৰ গোপনৰ আশা,

            মইহে জানো তই নজনা

                        তোৰ নিজৰেই ভাষা ৷

তোৰ সেই নিজানত

                        সেই গহনত

                        তোৰেই ময়েই

                                    শিল্পীয়েই

তোৰ আন্ধাৰত নাশিবলৈ

                        তোৰ বুকুতেই

                                    বিপ্লৱী হৈ জাগিম,

পোহৰলৈ তোক নিবলৈ

            তোৰেই পূজা নিতৌ পাতি

                        তোৰেই আশিস মাগিম ৷৷

 (জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাদেৱে ৰচা গীত)

(ইউনিক’ড ৰূপান্তৰ:  দিগন্ত শইকীয়া)