কা: মঙাইহ্ চে: (তোমালৈ মৰম জনাইছোঁ)

কা: মঙাইহ্ চে: মিজোৰাম

তোমাক ভাল পাওঁ মিজোৰাম ৷৷

খট্ খট্ ‘চেইৰো’ৰ ছন্দ লই

গীটাৰৰ সুৰে বয় কল’দাই নৈ ৷

সু-উচ্চ ফাংপুই নীলা পাহাৰে

মৌন ভাষাৰে কিবা হুংকাৰে ৷

শিকৰৰ ঝুনখেতি এৰি এৰি থৈ

সংগ্রামী মানুহে থমকি ৰৈ

হাঁহি হাঁহি আমাক দিলে বিদায়

হাতবাউল দি কয় ‘চিবায় চিবায়’ ৷

কি এই দৃশ্য  নয়নাভিৰাম ৷

ই সংগ্রামী দেশ, যাৰ নাম মিজোৰাম ৷

কা: মঙায়হ্ চে: মিজোৰাম ৷৷

সেউজীয়া মনৰ মাদকতা লৈ

এগৰাকী গাভৰুৱে লহ্ পহ্ কৈ

আমাক হাঁহি মাৰি আদৰিলে

তাইৰ হাতেবোৱা ‘গোৱান’ মেখেলাতে

ৰঙা নীলা আশাভৰা ফুল ফুলিলে ৷

তাইৰ বক্ষৰ ‘কৰচেই’ চোলাতে

শুকুলা মেঘে কিবা ফুল বাছিলে

তাইৰ ফুলৰ অলঙ্কাৰ হালে – জালে

‘পাংক্ পাৰ’ নাচোনৰ তালে তালে ৷

কি এই দৃশয় নয়নাভিৰাল

ই গাভৰুৰ দেশ, যাৰ নাম মিজোৰাম ৷

কা: মঙায়হ্ চে: মিজোৰাম ৷৷

বিলখাওট্ লিং বা লুংদাই

বৈৰাংটে বা লুংলে

থিংচুলংলিয়াই বা শ্বেৰচিব্

হুনাথিয়াল কিম্বা কলাচিব্

সকলোতে যেন জনতা সজাগ

ধ্বংশ ঠাইত যেন সৃষ্টিহে আগ ৷

কৰ্ত্তব্যৰ যেন নাই বিৰাম

ই প্রতিজ্ঞাৰ দেশ, যাৰ নাম মিজোৰাম ৷

কা: মঙায়হ্ চে: মিজোৰাম ৷৷

কাহানিয়েই পাহৰা প্রবাদ মতে

তাহানিৰ আদিম এন্ধাৰ ফালি

‘ছিনলুং’ গাঁতেৰে ওলাই আহি

তুমিয়ে দিছিলা পোহৰ ঢালি ৷

‘পাথিয়ান; ঈশ্বৰৰ জ্যোতি সন্তান

আহা সমভাগী হৈ গঢ়োঁ জ্যোতভৰা স্থান ৷৷

মিজো আৰু হমাৰ পৈ লাখেৰে

নানা ৰহণৰ এইয়া জাতি অগণন

কুকি আৰু চাক্ মাৰো মিঠা বচন

পূৰ্ব্বভাৰতীৰে শিৰৰ ভূষণ ৷

‘লুখুম’ টুপীৰে চকুপানী ঢাকি

বিদায়পৰত কওঁ কথা এফাঁকি ..

ধন্যবাদ বা ‘কলাওমে’

হংগাত নহয় মৰমে মৰমে ৷

আজিৰ এই দিন যেন ইতিহাস হয়

এনাজৰী যেন সদা দৃঢ়তৰ হয় ৷৷

ই মৰমৰ দেশ যাৰ নাম মিজোৰাম

কা: মঙায়হ্ চে: মিজোৰাম ৷৷

( মিজোৰাম: ১৯৬৮ চন )

(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শইকীয়া)