উৰ্ উৰ্ শান্তিৰ পখীটি

উৰ্ উৰ্ শান্তিৰ পখীটি

উৰ্ উৰ্ শান্তিৰ পখীটি |

এই আকাশ , এই ভূমি

নকৰিবি মৰুভূমি

বিষৰ ধোঁৱাৰে এন্ধাৰ ৷

এই মানুহ, এই প্রদেশ

এই মানুহ, এই স্বদেশ

শোষণমুক্ত কৰ্ এইবাৰ ৷

ৰংমন ৰঙিলী শুন্

তহঁতৰ বহুতো গুণ

মুঠিত বহু অধিকাৰ ৷

নগৰক নকৰিবি কাৰাগাৰ

গাঁও যেন নহয় ছাৰখাৰ

খোলা ৰাখ্ আশাৰ দুৱাৰ ৷

আবাল-বৃদ্ধ-অবলা নাৰী

সিহঁতক দে আশাৰ তৰী

পায় যেন সিহঁতে পাৰ ৷

জীৱন নৈৰ পাৰে পাৰে

গঢ় মথাউৰি দুৰ্নিবাৰ ৷

শেষ কৰ্ মৃত্যু-আশঙ্কা

জীৱনলৈ আন অনুকম্পা

বজা শান্তি জয়ডঙ্কা

ভাঙি দে ক্রোধৰ কাৰাগাৰ ৷

(কলকাতা: ১ মাৰ্চ, ১৯৯৪)

(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শইকীয়া)