সোঁৱৰণী কুঁৱলীয়ে

সোঁৱৰণী কুঁৱলীয়ে               চিঞৰি চিঞৰি কয়

              অতীতৰ সীমাৰেখা নাই ৷

সমুখতো দেখোঁ আজি          পুৰণি বাগৰি পৰে

              নতুনে মাথোঁ ৰিঙিয়ায় ৷৷

জীৱনৰ বাটটিত                 এৰি অহা খোজবোৰ

              নিতে মচে কোন ধুমুহাই ৷

মিছায়ে উভতি চাই                    পাহৰে গীতটি গাই

              দেহা মোৰ ভাগৰিহে যায় ৷৷

কিবা যেন বিচাৰি                হেৰুৱালোঁ পৰিচয়

              পৰিচিতো আঁতৰিহে যায় ৷

আজিৰ সোঁতত বহি             কালিৰ সপোন দেখি

              আশা মোৰ নিতে বাঢ়ি যায় ৷৷

(গুৱাহাটী, ১৯৪৮ চন)

(ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ গীত)

(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ - দিগন্ত শইকীয়া)