[কথা:- মোৰ দিনান্তত সোঁৱৰণী উৰা দেখিলে মোৰ হৃদয় ৰিক্ত হয় ..
অতীতে মন দহে , মোক ৰিক্ত কৰে ...... আজি ৰিক্ত কৰে ৷ ]
দূৰ দিগন্তত
দেখিছোঁ ৰিণিকি
সোঁৱৰণী বগ উ...ৰে !
দূৰ দিগন্তত
দেখিছোঁ ৰিণিকি
সোঁৱৰণী বগ উ...ৰে !
উৰি উৰি উৰি
মোৰ দিনান্তক
আজি
ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
আজি
ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
চেনেহ সাগৰ
মথিলোঁ কতনা
ৰহণ জিলিকি পৰা !
সেই সাগৰে
ঢালি দিলে আহি
সেই সাগৰে
ঢালি দিলে আহি
মৰণ বিষৰ ধাৰা ..!
জীৱনৰে আবেলিতে
নিশাই ধাকি ধৰে !
আজি
ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
আজি
ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
দিলা
নুমুৱাই
মোৰ
বন্তি
জীৱন
শলিতা পোৰা !
কাষতে জিলিকে
হাঁহি
তোমাৰ !
ভুৱন বলিয়া কৰা !
দিলা
নুমুৱাই
মোৰ
বন্তি
জীৱন
শলিতা পোৰা !
কাষতে জিলিকে
হাঁহি
তোমাৰ !
ভুৱন বলিয়া কৰা !
অভিযোগ
নাই মোৰ
অভিমান
ও নাই
ঘৃণাৰে
উপচি পৰা !
মোৰ
অশ্রুৱে
তোমাৰ
বুকুত
মোৰ
অশ্রুৱে
তোমাৰ
বুকুত
ধালক
সুখৰ নিজৰা !
তোমাৰ
ৰূপৰ ৰামধনু ৰং
ধৰাত
চিটিকি পৰে..!
আজি
ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
হে ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
দূৰ দিগন্তত
দেখিছোঁ ৰিণিকি
সোঁৱৰণী বগ উ...ৰে.. !
উৰি উৰি উৰি
মোৰ দিনান্তক
আজি
ৰিক্ত কৰে
মোক
ৰিক্ত কৰে !
মোক
ৰিক্ত কৰে
আজি
ৰিক্ত কৰে !
মোক
ৰিক্ত কৰে
আজি
ৰিক্ত কৰে !
(ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ কন্ঠেৰে নিগৰিত গীত)
[গীতটি প্রথমে গুৱাহাটী(১৯৫৪ চন)ত,
পিচত নতুন ৰূপত গায় কলকাতা(৫
চেপ্টেম্বৰ ১৯৯৩ চন)ত]
(ইউনিক'ডীয় ৰূপান্তৰ
- দিগন্ত শইকীয়া)
No comments:
Post a Comment